Sommige mensen krijgen vreemde gedachten, juist op momenten dat ze die het minste kunnen gebruiken. Op een begrafenis, waar je vol lof hoort te zijn over de overledene kun je ineens niets anders meer denken als: blij dat je dood bent, klootzak. Of bij een sollicitatiegesprek heb je constant de neiging om de man voor je een dreun te verkopen, terwijl je eigenlijk superlief moet zijn.

Volgens mijn vrouw is dat ‘El Ella’, de demon, die je probeert te verleiden en slechte gedachten in je hoofd plaatst.

El Enna is de verstandige tegenhanger. Het bewustzijn, dat de duivel en andere verleidingen moet negeren en redelijk moet blijven.

Ik ben het daar niet mee eens. Volgens mij is El Ella het gevoel, dat gehoord wil worden. Juist op momenten dat je het onderdrukt, doet het zich gelden.

Ik denk dat je El Ella moet koesteren. Je moet naar haar luisteren, want ze vertelt je wie je bent. El Enna moet haar niet negeren, maar als baken gebruiken bij het uitstippelen van je levenspad.

Jarenlang trachtte ik El Ella te negeren. Ze was mijn slechte zijde. Ze maakte me jaloers en boos, terwijl ik niet jaloers en boos wilde zijn. Het hoorde niet. Ik wilde niet zo zijn.

Maar El Ella is geen boze geest. Ik ben het. Mijn eigen gevoelens. En hoe harder je jezelf wegdrukt, des te harder El Ella schreeuwt.